De jaarlijkse trip naar La Fleche stond deze week op het programma. Stond, ja want de weersvooruitzichten gooiden dit plan van de
kalender. Front na front gaat over ons heen zwiepen, van Normandie tot aan Noord Duitsland. We moeten er dus iedere keer weer doorheen,
en dat gaan we niet doen. Ook niet met de hele dag regen in La Fleche koekeloeren en gras maaien, want dat is na een paar uurtjes ook helemaal
aan kant. We gaan het nog een keer proberen in September.
Peter en ik hadden een ander plan opgevat. Dinsdag zou namelijk een hele mooie dag worden, en aangezien de kisten toch al gereserveerd waren,
gaan we daar mooi gebruik van maken. Richard en Thijs gaan niet mee, dus gaan wij het samen doen.
Het plan wordt: Rotterdam - Texel - Groningen - Teuge - Rotterdam. We zijn er allebei enthousiast voor.
Dinsdag 5 juni zijn we beide om 09.00 uur op de club en gaan de tocht volgens het boekje voorbereiden. Voor iedere leg maken we ons gedetailleerde
navigatie plan, hebben de notams, de weersvoorspelling, de weight en balance, het tijdschema, en we filen voor de hele trip de vliegplannen. Zo
dat is mooi klaar. De SVQ, onze 160 pk Robin is er ook klaar voor. We hoeven zelfs niet te tanken want hij zit nog zo goed als vol, 150 liter minstens,
daar komen we minimaal 5 uur mee weg.
Op de club merken we dat er nog twee kisten met ons naar Texel vertrekken. Gezellig toch.
Om half elf hangen we op weg naar Texel, maar niet voordat we een rondje Pijnakker gedaan hebben om Peter zijn nieuwe huis te kunnen zien, en er een mooi
plaatje van gemaakt hebben. Vervolgens gaat het rechtstreeks naar de kust even de prohibited area 26 vergetend, zuid langs de ATZ van Valkenburg, dat wel.
Langs de kust gaat het mooi en het zicht is schitterend, bij De Kooy krijgen we toestemming te crossen, maar we moeten wel oost van het veld langs vanwege het
drukke helicopter verkeer naar en van de Noordzee.
Bij Texel volgen we het circuit ( beetje ruim) voor baan 21, en na drie kwartier zet Peter de Q heel netjes op het gras. We worden als altijd hartelijk
welkom geheten op Texel door De Bruyn junior. Wij gaan aan de koffie met appeltaart.
Het is gezellig druk op het terras en er is druk para verkeer. De sprongen zijn van verschillende hoogtes, en de landingen zijn vlak bij de club spectaculair.
Rond twaalf uur is er weer een niewe lichting para's die naar boven gaat. De eerste springt op vrij lage hoogte ( 4000 voet ? ) al uit de kist, en we zien
tot onze verbijstering dat het niet goed gaat. De chute gaat wel open maar er zit een koord in het midden omheen, en de man hangt met zijn been in de touwen,
met zijn hoofd naar beneden. Hij kan het niet herstellen. De chute roteert snel, de man spartelt maar er vandert niets aan de situatie. De daalsnelheid is gelukkig niet al te hoog
maar wel konstant, en zo duurt de daling toch nog een minuutje of zo. De landing is buiten ons zicht achter de vliegveld bebouwing, net aan de andere kant van de weg
in het open veld. Mensen lopen zenuwachtig heen en weer. De para ophaalauto spoedt zich naar de landingslokatie. Weldra horen we het geluid van de hulpdiensten,
Ziekenauto, politie, nog een ziekenauto etc. We zijn onder de indruk van het gebeurde, we gaan weg. De trauma helicopter is in aantocht, wij mogen opstarten en vertrekken
voordat de heli arriveert. In de take off zien we de lokatie van de onfortuinlijke parachutist, men is er druk bezig. We hopen het beste voor de man. Een dag
later zie ik dit bericht in de Texelse Courant.
We wensen de parachutist een voorspoedig herstel.
We gaan naar Groningen en moeten de restricted areas 4b of 4 c kruisen. We hadden al geinformeerd bij militairen, maar die konden ons geen directe doorgang garanderen.
Daarom besloten we om op 4000 voet eroverheen te gaan. Dat lukte met deze scattered bewolking op 2500 voet. Via Drachten naar Xray, het noordwestelijke deel van de CTR.
We mochten daarvandaan doorkomen en uiteindelijk een right hand base gaan vliegen voor RW 23. Ook deze leg duurde een kleine 45 minuten, de landing op RW23 verliep netjes en
we konden ons gaan nestelen op het terras voor een heerlijke lunch. En het was druk op het terras en ook binnen, wel zo gezellig. Ook op de apron was het druk. Uiteindelijk
stonden er drie 737's geparkeerd en nog een prive jet, en onze Robin dus.
Precies volgens ons tijdschema vertrokken we weer van Eelde voor de vlucht naar Teuge. Een Uniform departure op 1000 voet naar Assen. Vandaar had Peter zijn plan
opgezet voor Hoogeveen, daarna naar Zwolle en dan Deventer - Teuge. En zo ging het ook. Bij Teuge naar Sierra op 700 voet om het circuit te enteren. Netjes om de
bebouwing heen naar baan 27, na ook weer 45 minuten, mooie landing en hopsa in het restaurant voor de koffie. Het is nog steeds prachtig weer en een lekkere temperatuur. We hebben een
grandioze dag en genieten met volle teugen in Teuge.
We stappen op voor onze laatste leg naar Rotterdam. Maar niet alvorens we twee dubbeldekkers met Breitling reclame hebben bewonderd. Deze twee kisten gaan ons voor in
de take off, en om het spel compleet te maken, zetten ze hun rookgenerator aan bij de take off en verdwijnen in formatie aan de horizon, mooi hoor.
Ik had vanaf de take off na de right turn een rechte lijn naar Mike gepland. Helaas ging dat feest niet door. Vanwege zweefvlieg kampioenschappen, waren er nmeerder SRZ' s actief.
Zo ook de SRZ Soesterberg, we mochten er niet doorheen. Daarom maar een noordelijke koers gezet om ruim om Hilversum heen via Victor naar Mike te vliegen op 1200 voet.
Ging allemaal prima en zo kon ik de Q om kwart over vijf netjes op baan 24 zetten via een direct final vanaf Oscar.
We hadden een fantastische dag gehad en een mooi stuk compensatie voor de gecancelde La Fleche flight.
We genoten van het biertje en waren op tijd weer thuis voor de warme maaltijd. Het leven is mooi nietwaar.
.